?روایت اوّل از خصال صدوق است. امام صادق (ع) فرمود: «لِفاطِمَةَ (س) تِسعَةُ أسماءٍ عِندَاللهِ عَزَّ وَ جَلَّ»؛حضرت زهرا (سلام‌الله‌علیها) نُه اسم نزد خداوند عز وجلّ دارد. اوّل «فاطمه»، بعد «صدیقه»، «مبارکه»، «طاهره»، «زکیه»، «راضیه»، «مرضیه»، «محدّثه» و «زهرا» است. «ثُمَّ قالَ (علیه‌اسلام): أتَدري أیُّ شیءٍ تَفسیرُ فاطِمَة (س)»؛ بعد حضرت رو کردند به يُونُسَ بْنِ ظَبْيَان‏  که از راویان حدیث و اصحاب حضرت است و پرسیدند: آیا می‏دانی که تفسیر این کلمه چیست؟ «قُلتُ: أخبِرنی یا سیّدی». یونس می‌گوید: من به حضرت عرض کردم که شما مرا آگاه کنید ای آقای من. «قالَ (علیه‌السلام): فُطِمَت مِنَ الشَّر» فاطمه (س)؛ یعنی کسی که از شرّ  جدا شده است. ، امام صادق (ع) دربارۀ وجه‌تسمیۀ حضرت زهرا (س) می‏فرمایند: «فُطِمَت مِنَ الشَّرِ». فَطَمَ در لغت یعنی «بریده شد، قطع شد و جدا شد». به تعبیری دیگر به‌معنای دور شد است  که این تعبیر، بهتر است. پس معنای روایت اوّل کاملاً روشن شد که آن حضرت فاطمه (س) است، چون از شرّ دور است. چه‌بسا روایت به این مطلب اشاره‏ دارد که آن حضرت نقص ندارد و یا به تعبیری بلندتر، هرگز در «عدم» نبوده است؛ فاطمۀ زهرا (س)همیشه در صحنۀ ممکنات حاضر بوده و هیچ‌گاه دست عدم، به ساحت او راه نیافته است. این مسأله خیلی دقیق است و مطابق با روایات ما هست.
✍️ حاج آقا مجتبی تهرانی
#سخن_بزرگان 

#ولادت_حضرت_زهرا سلام الله