#به-قلم-خودم
دلم هوای حرم دارد،نفسم بوی غم دارد، از دوری توآقای من.
من همان زائر نیامده ات هستم که هم چنان منتظرم…برسم به حرم،باب الجواد…به کبوتران آسمان هوای تو…به خاک پای زائران تو.
من همان گناهکارم که خود فرمودی روی برنمی گردانی ازمن، حتی اگر بدترین باشم…
پرنده ای شکسته بالم،در خیال پرواز،آهوی گرفتار آستان توام،محتاج مهر و سخاوت دستان توام.
یا ضامن آهو،جان جوادت پاسخم رابه نگاهی،سلامم را به اشاره ای،نفسم را به ذکر نامت تازه کن!
ای شاه ایران،ای خورشید خراسان،ای امام رئوف ومهربان.خاک پای زائرت منم،کشته ی محبت توام،شیعه ی امامت توام.
سلام بر تو ای امام نور ،ای حَرَمت هستی و شور دل های عاشق،ای که نگاه خسته را آسوده می کند برق حرم تو!
ای که به آغوش می کشی خستگان از راه رسیده به حرمت را…مرابخوان…مراطلب کن که آهوی نگاهت باشم…
من همان زائر نیامده ام که اول دل داده ام به گنبد طلایی ات ای شاه خراسان….
السلام علیک یا علی بن موسی الرضا
