#به-قلم-خودم
سلام مولای من،موعودمن.ای صاحب عزای حسین، منتقم فاجعه ی کربلا،ای پاک ترین منتظر ظهور!
هنوزهم بدهکارنگاهت هستم،هزاران صلوات را! بدهکار دل شکسته ات هستم ،روضه های حسینی را…..هر روضه ای که می شود یادتو می افتم، که این روزها هزاران بار دل شکسته می شوی از غم حسین(ع) و یارانش! ومن، می شکنم تا بند بندِ وجودم،حسینی ساخته شود….
چه سخت است شنیدن روضه ها برای تو! اما میان این همه روضه و مرثیه امان از….آه….امان از روضه ی اسیری! اسیری زینب!
مولای مهربانم،خون از دیده ام جاری است که دلت تاب ندارد، با شنیدن اسیری و آوارگی اهل بیت پیامبر، غیرت هاشمی ات،هیبت حیدری ات…..
این روزها تمام زنان سرزمینم، هم نوای ناله های زینب ،سوز جگر دارند…وکودکان،به یاد کودکان حسین(ع) در اضطراب عشق حسینی غوطه ورشده اند….
آقای من دلت قرص باشد که تنها نیستی! دل های ماهمه به نگاه تو گره خورده…مابرای آمدن تو انقلاب ساخته ایم،راه ماولایت توست! و مسیر زندگی ماهدایت تو!.توبیا ای ماه من،عهدماکوفی نیست…نامه های ننوشته ی ما،بر لوح جانمان نقش بسته! و تنها مرگ،می تواند مارا ،از اشتیاق روی حسین زمان ما جدا کند!
ماهمه قاسم هستیم،وتو سلیمان زمان ما هستی! وچون سردار شهید حاج قاسم سلیمانی ،در طلب مرگ هستیم تا در رکاب توبمانیم؛وچون قاسم(ع) شهادت را شیرین تر از عسل می دانیم ، و می مانیم تا جان دهیم، در حماسه ای به پایت بیافتیم،ماند زمانه این….آزادشده ایم به شرط نگاه تو….ای ماه آسمان هدایت….
سلام بر تو…تسلیت باد بر تو این روزها،ای صاحب عزای حسین(ع)
