موضوع: "سیاسی_انقلابی"
#به-قلم-خودم
ای قدس آسوده باش که درجهان هیچ حکومتی باظلم وبیداد پایدارنبوده است!ای قدمگاه پیامبران،خاک پاک تو ، غبار دامان انبیاست…اکنون نوبت عاشقی است ،برای امروزی که دیروز رابه ارث برده ، وصبر زمان به سر رسیده،توخانه امید تمام مظلومان جهان هستی …مگر آن کودک عرب که آبی چشمانش ،انعکاس آزادی مدیترانه ای است ،که شور وشیرین حیات رابه هم آمیخته،چه گناهی دارد؟که میان آتش خشم جز خاکستر،از وجود نازنینش نشانی نماند…
آخر کدام هواپیما؟کدام موشک؟کدام تفنگ؟کدامین ماشین زرهی؟کدام اسلحه؟با کدام دست؟با کدام چشم؟وبا کدام اراده ی ننگین قلب کودکی رانشانه رفت که آرام در آغوش امن مادر خوابیده بود؟!!مگر جهانی که ما اشرف آنیم به آخر رسیده؟!شاید انتهای جهان،همین آخرالزمان باشد،اما قدس نزدیک است ورگ گردن همه ی مسلمانان ،همه ی انسانهای آزاده،
بیت المقدس است…اکنون نوبت رسیدن سپاه حزب الله است ،و دل های بی ایمان،عقیده های فاسد فرو می ریزند،وقت آن است که منجی حرم های حصار کشیده،انسان های درد دیده،ودل های در خون ورنج تپیده،از راه می رسد،ناجی قدس،هادی دل ها ،مهدی طاها،یوسف زهرا، ذریه ی ام ابیها،وقت آن است نزدیک شوی وزمان را بشکنی ای شکننده حصا ظلم وستم!صدای قدم های اوست …قدس نزدیک است
#القدس-أقرب
خطبه ۱۷۶نهج البلاغه
فضلُ القرآن:
وَ اعْلَمُوا أَنَّ هَذَا الْقُرْآنَ هُوَ النَّاصِحُ الَّذِي لَا يَغُشُّ وَ الْهَادِي الَّذِي لَا يُضِلُّ وَ الْمُحَدِّثُ الَّذِي لَا يَكْذِبُ، وَ مَا جَالَسَ هَذَا الْقُرْآنَ أَحَدٌ إِلَّا قَامَ عَنْهُ بِزِيَادَةٍ أَوْ نُقْصَانٍ، زِيَادَةٍ فِي هُدًى أَوْ نُقْصَانٍ مِنْ عَمًى؛ وَ اعْلَمُوا أَنَّهُ لَيْسَ عَلَى أَحَدٍ بَعْدَ الْقُرْآنِ مِنْ فَاقَةٍ وَ لَا لِأَحَدٍ قَبْلَ الْقُرْآنِ مِنْ غِنًى، فَاسْتَشْفُوهُ مِنْ أَدْوَائِكُمْ وَ اسْتَعِينُوا بِهِ عَلَى لَأْوَائِكُمْ، فَإِنَّ فِيهِ شِفَاءً مِنْ أَكْبَرِ الدَّاءِ وَ هُوَ الْكُفْرُ وَ النِّفَاقُ وَ الْغَيُّ وَ الضَّلَالُ. فَاسْأَلُوا اللَّهَ بِهِ وَ تَوَجَّهُوا إِلَيْهِ بِحُبِّهِ وَ لَا تَسْأَلُوا بِهِ خَلْقَهُ، إِنَّهُ مَا تَوَجَّهَ الْعِبَادُ إِلَى اللَّهِ تَعَالَى بِمِثْلِهِ. وَ اعْلَمُوا أَنَّهُ شَافِعٌ مُشَفَّعٌ وَ قَائِلٌ مُصَدَّقٌ، وَ أَنَّهُ مَنْ شَفَعَ لَهُ الْقُرْآنُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ شُفِّعَ فِيهِ وَ مَنْ مَحَلَ بِهِ الْقُرْآنُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ صُدِّقَ عَلَيْهِ، فَإِنَّهُ يُنَادِي مُنَادٍ يَوْمَ الْقِيَامَةِ: أَلَا إِنَّ كُلَّ حَارِثٍ مُبْتَلًى فِي حَرْثِهِ وَ عَاقِبَةِ عَمَلِهِ، غَيْرَ حَرَثَةِ الْقُرْآنِ، فَكُونُوا مِنْ حَرَثَتِهِ وَ أَتْبَاعِهِ؛ وَ اسْتَدِلُّوهُ عَلَى رَبِّكُمْ وَ اسْتَنْصِحُوهُ عَلَى أَنْفُسِكُمْ وَ اتَّهِمُوا عَلَيْهِ آرَاءَكُمْ وَ اسْتَغِشُّوا فِيهِ أَهْوَاءَكُمْ.
بدانيد كه اين قرآن اندرزدهنده اى است كه در اندرزش رنگ فريب نيست و راهنماينده اى است كه گمراه نمى كند و سخنگويى است كه دروغ نمى گويد.
هر كس با قرآن همنشينى كند، چون برخيزد، چيزى بر او افزوده شده و چيزى از او كاسته گشته. به هدايتش افزوده شده و از كوردليش كاسته گشته. بدانيد، آنكه با قرآن است، نيازمند نباشد و كس را بدون قرآن بى نيازى حاصل نگردد.
شفاى دردهاى خود را از قرآن بجوييد، چون سختى پيش آيد از قرآن يارى خواهيد. قرآن شفادهنده بزرگترين دردهاست، يعنى درد كفر و نفاق و تباهى و گمراهى.
به قرآن از خدا حاجت خواهيد و با عشق به قرآن روى به خدا آوريد و قرآن را وسيله خواهش از مردم قرار مدهيد. بندگان خدا، براى روى آوردن به خدا، قرآن را نيكوترين وسيله يافته اند.
بدانيد كه قرآن شفيعى است كه شفاعتش پذيرفته آيد و گوينده اى است كه سخنش به تصديق مقرون باشد. هر كه را كه در روز قيامت قرآن شفاعت كند، بپذيرندش و، هر كه را در روز قيامت قرآن تقبيح كند، سخنش به زيان او گردد.
در روز محشر آواز دهنده اى آواز دهد كه «هر عمل كننده اى در دنيا، در اين جهان گرفتار عاقبت عمل خويش است، مگر عمل كنندگان به قرآن» پس از عمل كنندگان به قرآن باشيد و از پيروان قرآن و قرآن را دليل شناخت پروردگار خويش گيريد و اندرز دهنده خود شماريد و هر انديشه كه بر خلاف قرآن در دل داريد، صوابش مشمريد و هواهاى نفسانى خود را در برابر آن خيانتكار انگاريد