سكونى از امام صادق عليه السّلام روايت مى‌كند كه امير المؤمنين عليه السّلام فرمود:شيوۀ فقها و دانشمندان اين بود كه چون به يك ديگر نامه‌اى مى‌نگاشتند سه جمله در آن ديده مى‌شد كه چهارمى نداشت:هر كه دلمشغولى آخرتش را داشته باشد،خداوند اندوه دنياى او را بسنده باشد،و هر كه سرشت خويش را سامان بخشد،خداوند آشكار او را اصلاح گرداند،و هر كه ميان خود و خداى خود را سامان بخشد،خداوند ميان او و مردم را اصلاح گرداند
قَالَ أَمِيرُ اَلْمُؤْمِنِينَ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ : كَانَتِ اَلْفُقَهَاءُ وَ اَلْعُلَمَاءُ إِذَا كَتَبَ بَعْضُهُمْ إِلَى بَعْضٍ كَتَبُوا بِثَلاَثَةٍ لَيْسَ مَعَهُنَّ رَابِعَةٌ مَنْ كَانَتْ هِمَّتُهُ آخِرَتَهُ كَفَاهُ اَللَّهُ هَمَّهُ مِنَ اَلدُّنْيَا وَ مَنْ أَصْلَحَ سَرِيرَتَهُ أَصْلَحَ اَللَّهُ عَلاَنِيَتَهُ وَ مَنْ أَصْلَحَ فِيمَا بَيْنَهُ وَ بَيْنَ اَللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ أَصْلَحَ اَللَّهُ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى فِيمَا بَيْنَهُ وَ بَيْنَ اَلنَّاس ِ .
