1. الحمدلله علی ماعرَّ فَنا مِن نفسِهِ و اَلْهَمَنا من شُکرِه. (دعای 1) ستایش مخصوص خداست، چرا که بهرهای از معرفت خود را به ما ارزانی فرمود و از نعمت شکر خویش به ما الهام فرمود. 2. … اَعْتِقْ رِقابَنا منَ نَقمتکِ و یا مَن لا تَفنی خزآئِنُ رَحمَتِه. (دعای 5) خدایا؛ ما را از دوزخ انتقام خویش رهایی بخش. ای آن کسی که گنجینههای رحمتش پایانپذیر نیست. 3. وَ اکْفِنا حدَّ نوائب الزَّمانِ و َشرَّ مصائدِ الشیطان. (دعای 5) پروردگارا؛ ما را از سختیهای حوادث عالم، کفایت فرما و از شر و آسیب دامهای شیطان، محفوظ دار. 4. وَ اجْعَل سلامةَ قلوبنا فی ذِکْرِ عَظَمتکِ و فراغَ اَبدانِنا فی شُکر نِعْمَتک. (دعای 5) خدایا؛ سلامت دلهای ما را در یاد عظمت خود قرار ده و آسایش تن و صحت بدن ما را به شکر نعمت و سپاسگزاری خود بدار. 5. وَ امْلَأ لنا مِن حَسناتِنا صحائفنا. (دعای 6) پروردگارا؛ پرونده کردارمان را از حسنات آکنده ساز (و ما را در نزد آن فرشتگان با کردارهای زشتمان رسوا مکن). 6. لا تَجْعَل لِشئٍ مِن جوارِحِنا نفوذاًً فی مَعصِیَتک. (دعای 9) خدایا؛ هیچ یک از اندامهای ما را در راه معصیّتت قرار نده. 7. … لا تبقی لنا سَیِّئَةُ نَستَوجبُ بها عِقابک. (دعای 9) الهی؛ کار بدی که به وسیله آن مستوجب کیفر تو شویم، برایمان باقی نگذار. 8. … سَهِّل لنا عفوک بِمَنِّک، و اَجِرْنا مِن عذابِک بتجاوُزِک. (دعای 10) الهی؛ بر ما منت گذار و بخششت را بر ما آسان فرما، و با گذشت خود، ما را از کیفرت رهایی بخش. 9. … اِرحَمْ تَضَرُّعنا الیک، و اغنِنا اذ طَرَحنا اَنْفُسَنا بینَ یدَیْک. (دعای 11) خدایا؛ بر زاری و تضرع ما به درگاهت رحم کن، و چون خودمان را به تو سپردهایم، بینیازمان کن. 10. … و اجْعَل خِتامَ ما تُحصی علینا کَتَبةُ اعمالِنا توبةً مقبولةً. (دعای 11) خدایا؛ پایان آنچه نویسندگان اعمال ما، بر میشمارند، توبه مقبول قرار ده. 11. لا تَکْشِفْ عنّا سِتراً سَتَرْتَهُ علی رُۆس الأَشهاد یوم تبلیُ اخبار عِبادِک. (دعای 11) پروردگارا؛ روزی که خبرهای بندگانت را میآزمایی، پوششی را که با آن، اعمال ما را پوشاندهای، در برابر دیدگان گواهان برندار. پروردگارا؛ فرجام نیتم را بهترین نیتها بگردان و عملم را به بهترین اعمال برسان. 12. اَنَّ اِحتمالَ الجنایاتِ الفاحِشةِ لا یَتکادُک. (دعای 12) خدایا؛ تحمل جنایات زشت، بر تو گران نمیباشد. 13. کُن لِدُعائی مجیباً، و مِن ندائی قریباً و لِتَضَرُّعی راحماً و لِصوتی سامعاً. (دعای 13) خدایا؛ اجابت کننده دعایم باش و به ندایم نزدیک و به تضرع و زاریم مهربان و به صدایم شنوا باش. 14. یامَنْ الی ذِکْرِ اِحسانِه یَفْزَعُ المُظْطَرُّون. (دعای 16) ای (خدایی) که بیچارگان به یاد احسان او فریاد و زاری میکنند. 15. یا اُنْسَ کُلِ مُستَوحِشٍ غَریبٍ و یا فَرَجَ کل مَکْروبٍ کئیبٍ. (دعای 16) ای آرام دلهای متوحش سرگردان و ای گشایش دلهای اندوهگین و شکسته. 16. … لا تَعرِض عنی قد اقبلتُ علیکَ و لا تَحْرِمْنی و قَد رغِبْتُ الیک. (دعای 16) خدایا؛ از من که به سوی تو رو آوردهام روی مگردان، و با میلی که به سوی تو آوردهام، مرا محروم مگردان. 17. … اَذِقْنی حَلاوَةَ المَغفِرَةِ وَ اجعَلنی طَلیقَ عَفوِکَو عَتیقَ رَحمَتِکَ. (دعای 16) خدایا؛ شیرینی آمرزش را به من بچشان، و مرا رها شده بخشش و آزاد شده رحمتت قرار بده. 18. …بَلِّغ بایمانی اَکمَل الایمانَ و اجْعَل یقینی افضل الیقین. (دعای 20) خدایا؛ ایمانم را به کاملترین درجه ایمان برسان و یقینم را بهترین یقین قرار ده. 19. و انْتَه به نیتی الی اَحْسَنِ النیّات و به عملی اِلی اَحْسَنِالأعمالِ. (دعای 20) پروردگارا؛ فرجام نیتم را بهترین نیتها بگردان و عملم را به بهترین اعمال برسان. 20. و استَعْمِلْنی به ما تَسئَلُنی غداً عنهُ. (دعای 20) خدایا؛ مرا به کاری که فردای قیامت از من درخواست میکنی، وادار کن. 21. … اِذا کان عُمری مَرْتَعَاً لِلشَّیطانِ فاقْبِضْنی اِلیک قَبْلَ اَنْ یَسْبِقَ مَقْتُکَ الی. (دعای 20) الهی؛ آنگاه که عمرم چراگاه شیطان شود، پیش از آنکه دشمنی سخت تو به من رو آورد، یا خشم تو محکم و پایدار گردد، جانم را بگیر. 22. اللهم وَ انطِقْنی بالهُدی، و اَلْهِمْنِی التَّقوی و وَفِّقْنی لِلَّتی هیَ اَزْکی. (دعای 20) پروردگارا؛ زبانم را به هدایت گویا کن و به قلبم تقوی را الهام فرما، و بر آنچه پاکتر و پسندیدهتر است، توفیقم ده. 23. اللهم اِنْ یَکُنِ النَّدَمُ توبةً اِلیکَ فَأنَا اَنْدَمُ النادِمِین. (دعای 31) الهی؛ اگر پشیمانی در پیشگاه حضرتت توبه است، پس من از همه پیشیمانترم. 24. و اِنْ یکُنِ الترْکُ لِمَعْصیتِک اِنابةً فَانَا اوّلُ المنیبینَ. (دعای 31) خدایا؛ اگر ترک گناه توبه محسوب میشود، پس نخستین توبه کننده منم. 25. و اِنْ یَکُنِ الاِسْتِغفارُ حِطّةًً لِلذُّنوب فِانّی لَکَ مِن المُستَغْفِرینَ. (دعای 31) و اگر استغفار سبب ریختن گناهان است، پس من در برابرت از استغفار کنندگانم. 26. اللهم لَک الحمدُ علی سِتْرِک بعد عِلْمِکَ، و مُعافاتِکَ بَعْدَ خُبرِک (دعای 34) خدایا؛ شکر، تو را سزاست در خطاپوشیات بعد از علمت، و در گذشتت بعد از آگاهیات. 27. کَم نهیٍ لَکَ قد اتَیْناهُ، و اَمْرٍ قَد وَ قَفْتَنا علیهِ فَتَعدَّیْناه. (دعای 34) خدایا؛ چه بسیار از نهیهای تو را، ما مرتکب شدیم و چه بسیار از اوامر تو که ما را بر آنها مطلع کردی، تجاوز نمودیم. 28. وَ سَیِّئَةٍ اِکْتَسبْناها و خطیئةٍ اِرْتَکَبْناها. (دعای 34) خدایا؛ چه بسیار گناهانی که کسب کردیم و چه خطاهایی که مرتکب شدیم. 29. کنت المُطَّلِعَ علیها دُونَ النّاظِرین و القادِر علی اعلانها فَوقَ القادرین. (دعای 34) و تو بر آنها مطلع بودی اما ناظرین دیگر نمیدیدند، و تو برتر از همه قدرتمندان، میتوانستی آنها را اعلان کنی. 30. فَاْجْعَل ما سَتَرْتَ مِن العَوْرَةِ و اَخْفَیْتَ مِنْ الدّخیلَةِ واعظاً لَنا… (دعای 34) پس آنچه را از زشتیهای ما که پوشانیدهای و از کمبودها که پنهان داشتهای، پندی برای ما قرار ده. 31. … و اکسرْ شَهوتی عَن کُلِّ مَحْرَمٍ وَ ازْوِ حِرصی عَن کُلِّ مَأثََمٍ. (دعای 39) و میل و شهوت مرا نسبت به هر حرامی، در هم بشکن و حرص مرا نسبت به هر گناهی، نابود کن. خدایا؛ اگر هلاکم سازی، چه کسی تواند در کار تو نسبت به بندهات اعتراض و یا درباره او سۆال کند. 32. … وَ اکْفِنا طُولَ الَأمَلِ، و قَصِِّره عنّا به صدقِ العَمَلِ. (دعای 40) خدایا؛ ما را از آرزوهای دراز، باز دار و با عمل درست، آرزوهای ما را کوتاه کن. 33. … اَفْرِشْنی مهادَ کَرامَتِک و اَورِدنی شارِعَ رَحْمَتِک. (دعای 41) پروردگارا؛ مرا بر خوان کرامت خود مهمان کن و به سرچشمههای رحمتت وارد گردان. 34. … یا مَن یُثمِرُ الحَسَنَةَ حَتَّی یُنمیها و یَتجاوز عن السَیِّئةِ حَتی یعفیها. (دعای 46) ای آنکه حسنات را ثمربخش میسازی تا رشد دهی، و از گناهان در میگذری تا پنهانشان سازی. 35. فَاْلوَیلُ الدّائِم و لِمن جَنَحَ عَنکَ و الخَیْبَةُ الخاذِلَةُ لِمَن خابَ مِنک. (دعای 46) خدایا؛ عذاب دائم برای کسی است که از تو روی برگرداند و یأس ذلتبار از آن کسی است که از درگاه تو نومید شود. 36. … لا تُۆ اخِذْنی به تفریطی فی جَنْبِک و تَعدّی طَوْری فی حُدودِک. (دعای 47) پروردگارا؛ مرا در کوتاهی نسبت به حقوقت و تجاوز از حدودت و نافرمانی از احکامت مۆاخذه مکن. 37. اِن اَهْلَکْتَنی فَمنْ ذا الذّی یعْرِضُ لَک فی عبدک. (دعای 48) خدایا؛ اگر هلاکم سازی، چه کسی تواند در کار تو نسبت به بندهات اعتراض و یا درباره او سۆال کند. 38. … انا الأسیرُ به بلیتی المُرتَهِنُ به عملی. (دعای 53) خدایا؛ از این رو من اسیر گرفتاریهایم هستم و در گرو اعمال خویشم. 39. مَولایَ اِرْحَم کَبْوَتی لحرِّ وَ جْمعی وَ زَلَّةِ قَدَمی. (دعای 53) ای سرور من، با صورت به زمین خوردنم و بر لغزش گامهایم رحم کن. 40. وَ اقْبض علی الصِدْقِ نَفْسیَ و اقْطَعْ من الدُّنْیا حاجَتی. (دعای 54) خدایا؛، مرا در حال صدق و راستی بمیران و حاجتم به دنیا را قطع کن.
پروردگارا؛ روزی که خبرهای بندگانت را میآزمایی، پوششی را که با آن، اعمال ما را پوشاندهای، در برابر دیدگان گواهان برندار.
#به-قلم-خودم
سلام ای آفتاب رحمت ومحبت ،ای امام دلهای برانگیخته از شوق عبادت،
وقت آن است که بازآیی ای پادشاه تنهایی،آرام بخش دلهای مومنان،سردارشیعیان.
آرزوی دیدارت را دارم ،اما چگونه تاب آورم دیدارت را ؟با این بارگناه؟چگونه این دل دیدن دوری ات را ،سرگردانی ات،غربت وتنهایی ات را تاب آورد؟تو درمانم باش، ای امید نا امیدان،
ای حبل المتین،نور یقین، ایمان به حضورت درقلب ها جای گرفته ودل های مومنان باذکر نام تو ،ازجاکنده می شود!وقت آن است باز آیی…..
ای امام معصوم، وای فرزند مظلوم فاطمی،کی می رسد وقت طلوع خورشید جمالت؟!
کاش می دانستم کجا قدم برمی داری؟کجا روم که بدان آنجا به دعا نشسته ای؟یابه یاری مظلومی شتافته ای؟کوچه های مدینه؟خاک بقیع؟! یامسجد اعظم کوفه قدم گاه توست؟
شنیده ام به مسجد سهله است نگاهت! وشاید این روزها به دمشق رفته ای،در حریم حرم،مدافع عشق گشته ای؟ ای پناه دلتنگی هایم ،باز هم من رهسپار کوی توأم،وجمکران میعادگاه توست، باشیعیان، دلدادگان….آنجا که همیشه می وزد نسیم این ذکر….السلام علیک یا صاحب الزمان…
#نیمه-شعبان
#همدلی-برای-ظهور
#عید-نو-عهد-نو
#به-قلم-خودم
آن روز که بیایی، جهانم زیباست،حتی اگرخاک باشم
هرجمعه از ندیدنت،سربه زانو گذارم،غمناک باشم
دست تو روی شانه ام ،زیرچتر نگاه تو انگار…
، ستاره ای دنباله دار ،از خاک تا افلاک باشم
توخود گفتی دست برندارم،حتی اگر گنه کار باشم
بی تواز تمام جهان، از نفس خود بیمناک باشم
برای دیدن تو باید شیعه باشم،مهدوی باشم
یا کنار حرم بانو ،یک استخوان ویک پلاک باشم
شیعه یعنی،هستی،زندگی،آب حیات
واجب است برای شیعه بودن هم،پاک باشم
غزل کوچک من ،لایق نگاه ناب تو نشد اما…
دل خوشم درکوی تو،من بمانم،خاک باشم
#همدلی-برای-ظهور
خطبه ۱۷۶نهج البلاغه
فضلُ القرآن:
وَ اعْلَمُوا أَنَّ هَذَا الْقُرْآنَ هُوَ النَّاصِحُ الَّذِي لَا يَغُشُّ وَ الْهَادِي الَّذِي لَا يُضِلُّ وَ الْمُحَدِّثُ الَّذِي لَا يَكْذِبُ، وَ مَا جَالَسَ هَذَا الْقُرْآنَ أَحَدٌ إِلَّا قَامَ عَنْهُ بِزِيَادَةٍ أَوْ نُقْصَانٍ، زِيَادَةٍ فِي هُدًى أَوْ نُقْصَانٍ مِنْ عَمًى؛ وَ اعْلَمُوا أَنَّهُ لَيْسَ عَلَى أَحَدٍ بَعْدَ الْقُرْآنِ مِنْ فَاقَةٍ وَ لَا لِأَحَدٍ قَبْلَ الْقُرْآنِ مِنْ غِنًى، فَاسْتَشْفُوهُ مِنْ أَدْوَائِكُمْ وَ اسْتَعِينُوا بِهِ عَلَى لَأْوَائِكُمْ، فَإِنَّ فِيهِ شِفَاءً مِنْ أَكْبَرِ الدَّاءِ وَ هُوَ الْكُفْرُ وَ النِّفَاقُ وَ الْغَيُّ وَ الضَّلَالُ. فَاسْأَلُوا اللَّهَ بِهِ وَ تَوَجَّهُوا إِلَيْهِ بِحُبِّهِ وَ لَا تَسْأَلُوا بِهِ خَلْقَهُ، إِنَّهُ مَا تَوَجَّهَ الْعِبَادُ إِلَى اللَّهِ تَعَالَى بِمِثْلِهِ. وَ اعْلَمُوا أَنَّهُ شَافِعٌ مُشَفَّعٌ وَ قَائِلٌ مُصَدَّقٌ، وَ أَنَّهُ مَنْ شَفَعَ لَهُ الْقُرْآنُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ شُفِّعَ فِيهِ وَ مَنْ مَحَلَ بِهِ الْقُرْآنُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ صُدِّقَ عَلَيْهِ، فَإِنَّهُ يُنَادِي مُنَادٍ يَوْمَ الْقِيَامَةِ: أَلَا إِنَّ كُلَّ حَارِثٍ مُبْتَلًى فِي حَرْثِهِ وَ عَاقِبَةِ عَمَلِهِ، غَيْرَ حَرَثَةِ الْقُرْآنِ، فَكُونُوا مِنْ حَرَثَتِهِ وَ أَتْبَاعِهِ؛ وَ اسْتَدِلُّوهُ عَلَى رَبِّكُمْ وَ اسْتَنْصِحُوهُ عَلَى أَنْفُسِكُمْ وَ اتَّهِمُوا عَلَيْهِ آرَاءَكُمْ وَ اسْتَغِشُّوا فِيهِ أَهْوَاءَكُمْ.
بدانيد كه اين قرآن اندرزدهنده اى است كه در اندرزش رنگ فريب نيست و راهنماينده اى است كه گمراه نمى كند و سخنگويى است كه دروغ نمى گويد.
هر كس با قرآن همنشينى كند، چون برخيزد، چيزى بر او افزوده شده و چيزى از او كاسته گشته. به هدايتش افزوده شده و از كوردليش كاسته گشته. بدانيد، آنكه با قرآن است، نيازمند نباشد و كس را بدون قرآن بى نيازى حاصل نگردد.
شفاى دردهاى خود را از قرآن بجوييد، چون سختى پيش آيد از قرآن يارى خواهيد. قرآن شفادهنده بزرگترين دردهاست، يعنى درد كفر و نفاق و تباهى و گمراهى.
به قرآن از خدا حاجت خواهيد و با عشق به قرآن روى به خدا آوريد و قرآن را وسيله خواهش از مردم قرار مدهيد. بندگان خدا، براى روى آوردن به خدا، قرآن را نيكوترين وسيله يافته اند.
بدانيد كه قرآن شفيعى است كه شفاعتش پذيرفته آيد و گوينده اى است كه سخنش به تصديق مقرون باشد. هر كه را كه در روز قيامت قرآن شفاعت كند، بپذيرندش و، هر كه را در روز قيامت قرآن تقبيح كند، سخنش به زيان او گردد.
در روز محشر آواز دهنده اى آواز دهد كه «هر عمل كننده اى در دنيا، در اين جهان گرفتار عاقبت عمل خويش است، مگر عمل كنندگان به قرآن» پس از عمل كنندگان به قرآن باشيد و از پيروان قرآن و قرآن را دليل شناخت پروردگار خويش گيريد و اندرز دهنده خود شماريد و هر انديشه كه بر خلاف قرآن در دل داريد، صوابش مشمريد و هواهاى نفسانى خود را در برابر آن خيانتكار انگاريد