#به_قلم_خودم خدای من ای معبود سخاوتمند من,شرمسارم از بخشندگی ات ودل گره زده ام به بند بندگی ات.تو مرا هدایت کن که نورتویی ومن بی توظلمتی بیش برخود نیستم !دست هایم به طلب عطوفت تو از بی نهایت مهرت بلند شده اند به درگاهت!چگونه باور کنم رهامی کنی مرا ای ارحم الراحمین حتی اگر بدترین باشم ؟مگرنه اینکه خود ندا داده ای که بازگردم باهر فاصله ای که از تودارم…اکنون من از تو دورم ,فرسنگها..اماتونزدیکتر از من به من !پس ای حافظ آبروی من,تو نزدیک شو ونزدیک تر تامنِ تاریک جوانه زنم در نمناکی اشک دوری ات,وشکفته شوم بر شاخه ی سبز عبادت,لحظه ی ناب زیارت,دست هایم که میرسد به دامانت ….خون می چکد به جای اشک از دیده ی دلم بس که حسرت بودن همیشه را دارم باتو….و با اذان من می روم از سرای خودم تا تو!باز آمده ام ای بهترین,زیباترین,شورآفرین,آغوش باز کن….مرا بپذیر…بپذیر ازمن این تکبیر…الله اکبر ….واگر شد ای خدای مهربان من یکبار,فقط یکبار ازمن رکعتی سجده ای لحظه ای ازنمازم بپذیر که من منتظر نگاه توام باهرتکبیر
اولين روزي كه امام حسين (ع) روزه گرفتند همه اهل بيت در كنار سفره جمع شدند؛ پيامبر اكرم (ص) رو به امام حسين فرمودند:
حسين جان عزيزم روزه ات را باز كن. امام حسين فرمودند:
جايزه من چه خواهدبود؟
پيامبر فرمودند: نصف محبتم را به كساني كه تو را دوست دارند مي بخشم.
حضرت علي(ع) فرمودند:
پسرم حسين جان بفرما. باز امام فرمودند: جايزه من چه خواهدبود؟
حضرت علي فرمودند: نصف عبادت هايم براي كساني كه عاشق تو هستند.
حضرت فاطمه(س) فرمودند:
عزيز دلم افطار كن.امام حسين پرسيدند:
جايزه شمابه من چيست؟
حضرت فرمودند: نصف عبادت هايم را به كساني که بر تو گريه مي كنند مي بخشم.
امام حسن(ع) فرمودند:
برادر جان روزه ات را بازكن و امام همان سوال را پرسيدند.
حضرت پاسخ دادند: من تا همه گنهكاران را بر تو نبخشم به بهشت نخواهم رفت.
و درهمين حال جبرئيل بر پيامبر نازل شد فرمود خدا مي فرمايد:
من از شماها مهربانتر هستم و آنقدر آن كساني كه عاشق تو هستند را به بهشت ميبرم تا تو راضي شوي یا حسین.
سُبحانَ الله يا فارِجَ الهَمّ وَ يا کاشِفَ الغَمّ فَرِّج هَـمّی وَ يَسّر اَمری وَ ارحِم ضَعفی وَ قِلَـّةَ حيلَتی وَ ارزُقنی حَيثَ لا اَحتَسِب يا رَبَّ العالَمين